ano?

Araw araw tayong binibigyan ng biyaya galing sa Maykapal. ang magandang umaga, ang hangin, ang pagkain, at higit sa lahat ay ang buhay.

Kelan nga ba tayo huling nagpasalamat para sa mga biyayang natanggap natin? Ako, madalang lang, kapag naisipan ko, pero sigurado ako na nagpapasalamat ako kahit gaano man ito kaliit.

Napakaraming mga bagay na ang umaabala sa ating mga buhay ngayon, nakakalimutan na nga nating magkaroon ng saglit na katahimikan sa isang araw para makapagmuni-muni diba? Makakakita ka ng mga taong kahit naglalakad may nakasaksak na earphones o kaya naman ay kung ano-ano ang kinukutingting sa mga gadgets.

Marami na tayong natanggap na biyaya sa ating buhay, pero sabi sa akin ng isang kaibigan, "anong silbi ng biyaya kung hindi mo ito alam ibahagi sa iba?" Oo nga, tama siya, anumang dami o liit ng biyaya natin dapat alam natin ibahagi ito. Mas marami ka pang matatanggap kung marunong tayong ibahagi sa iba ang kung anong mayroon tayo.

Naalala ko tuloy nun nagtatrabaho pa ako sa McDo bilang isang service crew, napakaliit lang ng sahod ko noon, pero masaya ako lalo na noong binilhan ko ng gamit sa school yung isang paslit. Mula sa bag, notebooks, lapis, crayons, basta lahat nabili ko para sa kanya. Oo, masakit talaga sa bulsa yun, grabe, pero noong makit ko yung ngiti noong batang iyon  parang ano ba ang limang daan piso kung makapagbibigay ka ng saya sa isang batang paslit na kailangan nya yun. 

Sabi nga ng isang kaibigan, kung magbibigay ka dapat masaya hindi yung napipilitan kasi baka sumakit ang tiyan nun pinagbigyan mo. Heheh, pero totoo, mahal ng Diyos ang masayang nagbibigay. At sabi din ng isang kaibigan, mararamdaman mo ang totoong essence ng pagbibigay kung masasaktan ka yung tipong isusubo mo na, ibibigay mo pa.

Naisip ko lang, sa sarili ko, nasaan na ba ako ngayon in terms of pagtulong ko sa kapwa? Pinabayaan ko na ba ang responsibilidad ko na tumulong sa mga kapatid natin? Oo, responsibilidad, kasi hindi pa man tayo nagkakamalay lahat tayo ay inatangan na ng isang malaking responsibilidad iyon ay ang pagsilbihan ang ating kapwa ng bukal sa ating puso at konsiyensiya.

Ilang beses na nga ba tayong nagsakripisyo para sa ikabubuti ng iba? O tayo yung tipo ng taong gusto lang natin lagi lahat kumuha ng pabor para sa sarili nating ikabubuti?

Naalala kong yung isang tagline ng leading soft drink. "ikaw, sino ang napasaya mo today?" Napakagandang point of reflection para atin ang tanong na iyon, bakit kamo, kasi napakasimpleng tanong, pero napakabigat na kahulugan ang tinataglay. Sa araw araw ba ng buhay natin, may napapasaya ba tayong isang tao bagi tayo matulog o puro sama ng loob lamang ang binibigay natin? Ang saya hindi naman nangangahulugan ng regalo o anumang materyal na bagay. May napangiti ba tayo ngayong araw na ito?

Sabi nga nun kaibigan ko, ano ba ang role mo sa lipunan? Ikaw ba yung nakikibahagi? O ikaw yung kumuhuha  lang nga bahagi?

Ikaw? Ano ka ba dito?

DIPLOMA MILL

Graduation season na naman, at ngayong taong ito, panahon rin ng eleksyon dito sa Pilipinas. Maraming masasayang pamilya, mga magulang na naluluha dahil nakapagpatapos sila ng kanilang mga anak sa kabila ng hirap ng buhay. May mga indibidwal din na masaya dahil sa nagbunga na rin ang kanilang pagsusumikap para makatapos lamang sa kolehiyo. Pero ang malaking katanungan, hand aba ang lahat n gating mga bagong propesyunal na harapin ang hamon ng isang mangagawa? O hanggang sa ligaya na lang ng pagiging estudyante?
Iyan ang pinaka-isang bagay na napansin ko ditto sa atin, oo, nakapagtapos nga tayo ng kolehiyo, pero handa ba tayo o may mga nakalaan ba na trabaho para sa ating kursong tinapos? Sa probinsya na lamang na aking pinanggalingan.

Taun-taon, mahigit isang libong college students ang nagtatapos sa halos lahat ng pamantasan sa aming lugar. Pero san mo makikita ang ilan? Maswerte na nga yung may trabaho kahit wala sa kanyang linya. Pero ito ang masaklap, karamihan sa mga graduates ay walang trabaho. Ayun, makikita mo na lamang sila sa bahay nila, sa computer shop, o kahit saan. Yung iba naman sa mga grocery stores bilang cashier, promodizer, or bagger (college graduate yun ah), hindi naman sa minamaliit ko yung ganun na trabaho, hindi lamang ito akma.

Malungkot man sabihin pero ito ang reyalidad na nararanasan natin ngayon, maraming mga kabataan ang hindi nabibigyan ng kaukulang kasanayan upang linangin ang kanilang kaalaman sa totoong buhay. Para nang mga kabuteng nagsusulputan ngayon ang mga paaralan ng nagbibigay ng mas mababang matrikula sa atin, pero sapat na ba yun para isakripisyo natin ang ating kinabukasa? Oo, maaring nasa mga tao rin ang kamalian, pero malaking papel ang ginagampanan ng mga paaralan para maghubog ng kaalaman ng mga kabataan. It’s not just for the matter of graduating; it must be the life after graduation. Anong silbi ng diploma mo kung hindi naman gagamitin? Para lang ba masabi na “college graduate” ka o “degree holder”? Yan na ang kalakaran dito sa Pilipinas.

May mga trabaho nga ang sabi “any four-year course” ang kailangan nila para tanggapin ka sa trabaho. Siyempre kahit ako, na walang trabaho kakagatin, ko yun. Pero ano sa palahay natin ang magiging epekto nun? Mabagal na produksyon, kasi ang mga tao hindi parepareho ng tinapos at kailangang pa nilang pag-aralan ang kung ano mang tabahong yun. Oo, lahat ng empleyado mo “college graduate” pero anong uri ng trabaho ang tinatrabaho nila?

Parang ang Pilipinas na yata ang pinakamalaking pagawaan ng mga diploma dito sa mundo? Bakit kamo? Mura ang edukasyon sa atin, kaya nga napakaraming mga dayuhan na pumunta dito para makakuha ng diploma eh, (pwede pa ngang ipagawa sa Recto eh). Kahit anong reporma sa edukasyon ang gawin natin kung patuloy pa rin ang kalakaran ng ganito patuloy na magiging mababa ang kalidad ng ating mga propesyunal dito mismo sa atin.

Sana naman magkaroon ng regulasyon ang CHED na kontrolin lahat ng paaralan na magbigay ng mga kursong kulang naman sa kasanayan ang mga guro na ituro ang mga ito. Nagiging negosyo na kasi pati ang kalidad ng ating edukasyon. Sana ipasara na lahat ng low performing schools. At magkaroon ng tracer study for the employment rate ng kada school ang CHED upang sa gayon mamonitor ang mga paaralang diploma mill ang papel sa ating bansa.

Marami naman tayong mga State Universities na bukod sa mura na ay hindi maikakaila ang kalidad dahil minomonitor din sila ng AACCUP, kesa naman sa mag-aaral ka sa private school na mura nga pero ano naman ang ibibigay sayong pangalan? Mga out-of-this-world na pangalan ng school. Saan ka pa? May mga private school din na mataas ang kalidad ng pagtuturo kahit hindi masyadong kilala, basta tingnan muna natin yung mga accreditation status ng mga ito or kung accredited nga ba ito ng mga agency na recognized by CHED or FAAP (PAASCU, PACU-COA, at iba pa) para hindi tayo magoyo ng mga putso putsong school piliin din natin ang kanilang performance sa board- exam (kung may board ang kukunin mong kurso).

Tulungan natin ang ating mga kababayan na pumili ng tamang desisyon para kinabukasan. At sana ang mga tagaCHED ay bigyang kaukulang aksyon ang bagay na ito para hindi naman masayang ang pinaghirapang panahon at pera ng mga tao para makatapos ng pag-aaral.

Sana hindi na tayo muli pang bansagan na diploma mill at maipagmalaki natin na propesyunal tayo hindi yung college graduate lamang o sa papel lamang.

(pakiedit na lamang po, or just comment na lang po, pakishare na rin)